czwartek, 7 lipca 2011
niedziela, 12 czerwca 2011
czwartek, 14 kwietnia 2011
Golgota Beskidów - Symbolika Masońska w Drodze Krzyżowej
Golgota Beskidów
Krzyż Millenijny na szczycie Matyski
Golgota Beskidów – droga krzyżowa wiodąca ze wsi Radziechowy (koło Żywca) na szczyt wzgórza Matyska (609 m n.p.m.) w Beskidzie Śląskim, gdzie znajduje się Krzyż Millenijny.
Inicjatorem budowy Krzyża Milenijnego i Golgoty Beskidów był ksiądz prałat Stanisław Gawlik, proboszcz parafii radziechowskiej. Krzyż stanął na Matysce końcem 2001 roku, a wkrótce potem rozpoczęły się prace nad zastąpieniem prowizorycznych stacji drogi krzyżowej pomnikami upamiętniającymi ostatnie godziny życia Jezusa Chrystusa.
Dziś Matyska jest coraz bardziej znanym miejscem kultu męki Chrystusa. W Wielki Piątek odbywa się tu uroczyste nabożeństwo – procesja drogi krzyżowej, a w noc sylwestrową odprawiana jest noworoczna Msza Święta.
Od 2007 roku obok krzyża znajduje się kurhan w ziemią z grobu m.in. Stanisława Pyjasa oraz z Katynia.
Prace nad stacjami drogi krzyżowej ukończono we wrześniu 2009 roku. Wszystkie rzeźby wykonano według projektów prof. Czesława Dźwigaja.
Istnieje opinia, że rzeźby drogi krzyżowej zawierają symbolikę wolnomularską[1][2][3][4], lecz kościół lokalny i diecezja bielsko-żywiecka w pełni poparli budowę tej oryginalnej drogi krzyżowej. Uroczyste jej poświęcenie odbyło się 12 września 2009 roku. Poświęcenia dokonał biskup diecezji bielsko-żywieckiej Tadeusz Rakoczy.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Golgota_Beskid%C3%B3w
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/77/Golgota_Beskidow-stacja_I.jpg[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7b/III_stacja_drogi_krzy%C5%BCowej_na_Matysce.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9f/IV_stacja_drogi_krzy%C5%BCowej_na_Matysce.jpg[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b6/Golgota_Beskidow-stacja_V.jpg[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/66/VI_stacja_drogi_krzy%C5%BCowej_na_Matysce.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/78/VII_stacja_drogi_krzy%C5%BCowej_na_Matysce_w_Radziechowach.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a5/VIII_stacja_drogi_krzy%C5%BCowej_na_Matysce.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b9/IX_trzeci_upadek_Jezusa_-_Matyska.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/73/X_stacja_drogi_krzyzowej_na_Matysce.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d9/Golgota_Beskidow-stacja_XI.jpg[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/de/XII_stacja_drogi_krzy%C5%BCowej_na_Matysce.JPG[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7e/Golgota_Beskidow-stacja_XIII.jpg[/img]
[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1e/Golgota_Beskidow-stacja_XIV.jpg[/img]
sobota, 26 marca 2011
"Nie ten Żyd, kto Żyd, lecz kogo Partia wskaże"
W 1962 r. na łamach paryskiej "Kultury" opublikowano esej Witolda Jedlickiego "Chamy i Żydy", która pokazuje życie polityczne końca lat 50 w Warszawie. Przedstawia głównych uczestników konkurencyjnych grup w PZPR, grupę "natolińską" i "puławską"... Chamów i Żydów.
Czy była to gra MSZ, Moczara, jakiejś frakcji PZPR czy tylko własne zadanie autora? Ustalenie prawdziwych faktów jest niezwykle skomplikowane, trudno ocenić kto zna lepiej fakty i prawidłowo je interpretuje.
Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli Roman Zambrowski i Leon Kasman. Do związanych z "puławianami" zaliczano również działaczy takich jak Jerzy Albrecht, Antoni Alster, Celina Budzyńska, Tadeusz Daniszewski, Ostap Dłuski, Edward Gierek, Romana Granas, Piotr Jaroszewicz, Helena Jaworska, Julian Kole, Wincenty Kraśko, Stanisław Kuziński, Władysław Matwin, Jerzy Morawski, Marian Naszkowski, Roman Nowak, Mateusz Oks, Józef Olszewski, Mieczysław Popiel, Jerzy Putrament, Mieczysław Rakowski, Adam Schaff, Artur Starewicz, Stefan Staszewski, Jerzy Sztachelski, Michalina Tatarkówna-Majkowska, Roman Werfel, Janusz Zarzycki.
Natolińczycy głosili hasła nacjonalistyczne i antysemickie. Najbardziej znani przedstawiciele: Franciszek Jóźwiak, Wiktor Kłosiewicz, Zenon Nowak, Aleksander Zawadzki, Władysław Dworakowski, Hilary Chełchowski.
Partyzanci - grupa powstała w latach sześćdziesiątych XX w., główni jej twórcy to Mieczysław Moczar i gen. Grzegorz Korczyński. Zyskali poparcie m.in. Zenona Kliszki, Ryszarda Strzeleckiego, szef Sztabu Generalnego WP gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Z frakcją partyzantów związani byli: gen. Teodor Kufel, płk Marian Janic, gen. Jan Czapla.
Roman Zambrowski (ur. 15 lipca 1909 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1977 w Warszawie) – działacz państwowy i partyjny w okresie PRL, nauczyciel.
Od 1948 członek PZPR, w grudniu 1948 został wybrany na członka KC (do 1964), członka Biura Organizacyjnego KC (do 1954) i na członka Biura Politycznego KC (do 1963). W latach 1948–1954 i 1956–1963 sekretarz KC PZPR.
W 1968 został wydalony z partii i przeniesiony na emeryturę. SB rozpowszechniała różne negatywne opinie (ulotki, plakaty) dotyczące Zambrowskiego ze względu na jego żydowskie pochodzenie. W tym czasie Zambrowski odnosił się coraz krytyczniej do polityki PZPR-u, którą oskarżał o tendencje nacjonalistyczne.
Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II i III kadencji w latach 1944–1965.
Synem Romana Zambrowskiego jest dziennikarz Antoni Zambrowski.
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Roman_Zambrowski
Antoni Zambrowski (ur. 27 stycznia 1934 w Warszawie). Polski dziennikarz, publicysta, społecznik, działacz opozycji politycznej w PRL.
Po przyjeździe w maju 1945 roku wraz z rodziną do Warszawy, Antoni Zambrowski jeszcze w szkole podstawowej wstąpił do komunistycznego Związku Walki Młodych (1947). Maturę uzyskał w roku 1951 w warszawskim Liceum im. Tadeusza Reytana. Był aktywistą ZMP. Wysłany na studia wyższe do Moskwy w latach 1951-1956 studiował ekonomię na Uniwersytecie Moskiewskim im. Łomonosowa, który ukończył z wyróżnieniem. Tam na wiosnę 1956 roku przyjęty do PZPR jako kandydat.
W roku 1958 przyjęty przez fabryczną POP na członka PZPR, wybrany do Komitetu Zakładowego PZPR jako kandydat wysunięty przez salę. W roku 1959 przeniesiony służbowo do Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych "Róża Luksemburg", zaś w 1960 roku – do Centralnego Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych przy KC PZPR.
W roku 1963 po dymisji ojca – Romana Zambrowskiego ze stanowiska członka Biura Politycznego KC PZPR oraz sekretarza KC, zawieszony przez ministra Aleksandra Burskiego w prawach wykładania w CODKK.
W marcu 1968 roku aresztowany przez SB pod fałszywym zarzutem organizowania wiecu studentów UW 8 marca. Faktycznym motywem była chęć powiązania uczestników protestów studenckich z rozgrywkami frakcyjnymi we władzach PZPR (poprzez powiązanie uczestników protestów –dzieci prominentnych działaczy PZPR dawnej frakcji puławian). W lutym 1969 roku skazany na dwa lata więzienia z art. 28 i 29 mkk. Uzasadnieniem wyroku było szkalowanie państwa polskiego (PRL) przez określenie polityki PZPR wobec Kościoła katolickiego jako Kulturkampf i zupełnie groteskowy zarzut szkalowania narodu polskiego poprzez przypisanie Zambrowskiemu autorstwa fraszki Jana Kochanowskiego Nową przypowieść Polak sobie kupi, że i przed szkodą i po szkodzie głupi.
Po zwolnieniu z więzienia pracował w Centralnym Laboratorium Optyki. Od roku 1976 współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Towarzystwa Kursów Naukowych. Po pierwszej pielgrzymce Jana Pawła II do ojczystego kraju ( 1979) działał w akcji "Chrystus w środkach przekazu społecznego", zbierając podpisy wiernych pod apelem o transmisję mszy świętej w Polskim Radiu i TVP.
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Zambrowski
Witold Jedlicki
Paweł Ceranka: Historia pewnego artykułu
Jedlicki jest "byłym uczestnikiem »Klubu Krzywego Koła«, który obecnie wyemigrował do Izraela". Jedlicki "twierdzi, że chce się rozprawić z rozpowszechnionymi na Zachodzie błędnymi poglądami na temat polskiego »października«. Panuje na Zachodzie przekonanie, że przed 1956 r. narastał w Polsce ferment »oddolny«, który stopniowo zaczął wywierać wpływ na partię i na »górę« partyjną, doprowadzając stopniowo do przemian nazywanych ogólnie »polskim październikiem«. Od sytuacji takiej, w jakiej znalazły się Węgry, uratował Polskę instynkt polityczny narodu polskiego i postawa prymasa [Stefana] Wyszyńskiego, który przyczynił się do uspokojenia nastrojów w Polsce. Według p. Jedlickiego te poglądy nie są słuszne, »październik« zaczął się właściwie od okresu następującego bezpośrednio po XX Zjeździe KPZR, kiedy to podczas VI Plenum PZPR [Nikita] Chruszczow nie dopuścił do wyboru na I Sekretarza PZPR, po śmierci [Bolesława] Bieruta, przywódcy frakcji stalinowskiej - Romana Zambrowskiego. Grupa stalinowska, nazwana potem grupą »puławską« *[Puławianie - nazwa pochodzi od nazwy ulicy Puławskiej, gdzie w dawnym domu Wedla kilku z nich mieszkało. Charakterystyka puławian autorstwa Andrzeja Werblana: "Opowiadali się za umiarkowaną demokratyzacją i niezależnością od ZSRR. Sądzili, że wystarczy zdemokratyzować stosunki wewnątrz partii, wprowadzić wybieralność władz i ich odpowiedzialność przed członkami partii, aby zapobiec oligarchicznej lub personalnej dyktaturze. Nadal jednak podtrzymywali dogmat »dyktatury proletariatu«, czyli rządów monopartyjnych lub hegemonistycznych. Popularne w ich kręgu były reformy gospodarcze, idea samorządu robotniczego, pewne elementy gospodarki rynkowej. Opowiadali się za większym otwarciem na świat oraz liberalną polityką kulturalną i naukową"], do której należeli oprócz Zambrowskiego tacy ludzie, jak [Jerzy] Morawski, [Władysław] Matwin, [Jakub] Berman, [Hilary] Minc, [Franciszek] Mazur, [Leon] Stasiak *[Berman, Minc i Mazur byli zaufanymi ludźmi Bolesława Bieruta, Jedlicki nie wymienił ich w artykule wśród "puławian", nazwisko Leona Stasiaka nie padło w ogóle.] i około dwudziestu innych członków KC, czując się zagrożona, rozpoczyna dezorganizować aparat władzy w Polsce, inspirują audycje i prasę zachodnią do artykułów o Polsce, rozpowszechniają tajny referat Chruszczowa na XX Zjeździe, i dążą do obsadzenia jak największej ilości stanowisk swymi ludźmi. W Polsce narasta wrzenie, które zataczać zaczyna coraz szersze kręgi. Przeciwko grupie »puławskiej« występuje grupa »natolińska« *[Natolińczycy - określenie to pochodzi od pałacu w Natolinie pod Warszawą, gdzie w weekendy wypoczywali ministrowie, wiceministrowie oraz kierownicy wydziałów KC - wszyscy sympatyzujący z Aleksandrem Zawadzkim i Konstantym Rokossowskim oraz KPZR. Ich poglądy Werblan streścił następująco: "System socjalistyczny był i jest w porządku, zawinili ludzie, którzy sprzeniewierzyli się jego zasadom. Trzeba ich rozliczyć i ukarać, a systemu nie ruszać"] z Zenonem Nowakiem na czele. Ferment narasta głównie wśród kadr partyjnych i wśród inteligencji. Grupa »puławska« stara się zdyskredytować grupę »natolińską«, wykorzystując przy tym takie chwyty jak oskarżanie natolińczyków o chęć wprowadzenia polityki »silnej ręki«, o kompleks antyinteligencki i o powiązania z ambasadą ZSRR. W okresie październikowego VIII Plenum masy polskie robiły w rzeczywistości to, czego chcieli puławianie, nie zdając sobie z tego sprawy. Grupa »natolińska« zostaje pokonana, wówczas [Władysław] Gomułka zapewnia, że wrzenie mas zostanie opanowane. Po »październiku« masy zostają znowu stopniowo opanowywane. Grupa »natolińska« nie została jednak całkowicie pokonana, Gomułka idzie na ustępstwa wobec nich - Zenon Nowak zostaje wicepremierem, [Julian] Tokarski i [Ryszard] Strzelecki zostają awansowani na wyższe stanowiska, [Kazimierz] Witaszewski zostaje kierownikiem wydziału administracyjnego KC. Potem do natolińczyków dołączają tzw. partyzanci *[Marcin Zaremba opisał ich następująco: "Byli przeważnie pracownikami resortów siłowych i/lub drugo- oraz trzeciorzędnymi dygnitarzami partyjnymi - sekretarzami Komitetów Wojewódzkich i Dzielnicowych. [...] Światopogląd »partyzantów« był swoistą odmianą nacjonalizmu wyrażonego językiem komunistycznej doktryny. Mieścił się w nim antysemityzm (zakamuflowany pod marksistowsko poprawną nazwą antysyjonizmu), ksenofobiczna niechęć do wszystkiego, co w życiu kulturalnym i naukowym uznane zostało za niepolskie, uwielbienie dla tradycji militarnej, wreszcie odraza wobec względnej nawet liberalizacji życia politycznego w kraju" (M. Zaremba, Komunizm, legitymizacja, nacjonalizm. Nacjonalistyczna legitymizacja władzy komunistycznej w Polsce, Warszawa 2001, s. 287).] z gen. [Grzegorzem] Korczyńskim i [Mieczysławem] Moczarem na czele i wspólnie zdobywają pozycję za pozycją.
http://niniwa2.cba.pl/ceranka_chamy_i_zydy.htm
Antoni Zambrowski: CHAMY I ŻYDY RAZ JESZCZE
W roku 1962 agent wpływu gen. Mieczysława Moczara (wł. Nikołaja Tichonowicza Diomki) Witold Jedlicki został wysłany na żydowskich papierach na Zachód. Umieścił on paszkwil na październikowe zwycięstwo Polaków w 1956 roku na łamach paryskiej "Kultury", sugerując, iż żadnego zwycięstwa nie było, zaś Polacy dali się wystrychnąć na dudków.
http://www.asme.pl/114867692339477.shtml
Historyczny sojusz "Chamów" i "Żydów" - cz. I
http://www.asme.pl/10449183817316.shtml
Czy była to gra MSZ, Moczara, jakiejś frakcji PZPR czy tylko własne zadanie autora? Ustalenie prawdziwych faktów jest niezwykle skomplikowane, trudno ocenić kto zna lepiej fakty i prawidłowo je interpretuje.
Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli Roman Zambrowski i Leon Kasman. Do związanych z "puławianami" zaliczano również działaczy takich jak Jerzy Albrecht, Antoni Alster, Celina Budzyńska, Tadeusz Daniszewski, Ostap Dłuski, Edward Gierek, Romana Granas, Piotr Jaroszewicz, Helena Jaworska, Julian Kole, Wincenty Kraśko, Stanisław Kuziński, Władysław Matwin, Jerzy Morawski, Marian Naszkowski, Roman Nowak, Mateusz Oks, Józef Olszewski, Mieczysław Popiel, Jerzy Putrament, Mieczysław Rakowski, Adam Schaff, Artur Starewicz, Stefan Staszewski, Jerzy Sztachelski, Michalina Tatarkówna-Majkowska, Roman Werfel, Janusz Zarzycki.
Natolińczycy głosili hasła nacjonalistyczne i antysemickie. Najbardziej znani przedstawiciele: Franciszek Jóźwiak, Wiktor Kłosiewicz, Zenon Nowak, Aleksander Zawadzki, Władysław Dworakowski, Hilary Chełchowski.
Partyzanci - grupa powstała w latach sześćdziesiątych XX w., główni jej twórcy to Mieczysław Moczar i gen. Grzegorz Korczyński. Zyskali poparcie m.in. Zenona Kliszki, Ryszarda Strzeleckiego, szef Sztabu Generalnego WP gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Z frakcją partyzantów związani byli: gen. Teodor Kufel, płk Marian Janic, gen. Jan Czapla.
Roman Zambrowski (ur. 15 lipca 1909 w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1977 w Warszawie) – działacz państwowy i partyjny w okresie PRL, nauczyciel.
Od 1948 członek PZPR, w grudniu 1948 został wybrany na członka KC (do 1964), członka Biura Organizacyjnego KC (do 1954) i na członka Biura Politycznego KC (do 1963). W latach 1948–1954 i 1956–1963 sekretarz KC PZPR.
W 1968 został wydalony z partii i przeniesiony na emeryturę. SB rozpowszechniała różne negatywne opinie (ulotki, plakaty) dotyczące Zambrowskiego ze względu na jego żydowskie pochodzenie. W tym czasie Zambrowski odnosił się coraz krytyczniej do polityki PZPR-u, którą oskarżał o tendencje nacjonalistyczne.
Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL I, II i III kadencji w latach 1944–1965.
Synem Romana Zambrowskiego jest dziennikarz Antoni Zambrowski.
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Roman_Zambrowski
Antoni Zambrowski (ur. 27 stycznia 1934 w Warszawie). Polski dziennikarz, publicysta, społecznik, działacz opozycji politycznej w PRL.
Po przyjeździe w maju 1945 roku wraz z rodziną do Warszawy, Antoni Zambrowski jeszcze w szkole podstawowej wstąpił do komunistycznego Związku Walki Młodych (1947). Maturę uzyskał w roku 1951 w warszawskim Liceum im. Tadeusza Reytana. Był aktywistą ZMP. Wysłany na studia wyższe do Moskwy w latach 1951-1956 studiował ekonomię na Uniwersytecie Moskiewskim im. Łomonosowa, który ukończył z wyróżnieniem. Tam na wiosnę 1956 roku przyjęty do PZPR jako kandydat.
W roku 1958 przyjęty przez fabryczną POP na członka PZPR, wybrany do Komitetu Zakładowego PZPR jako kandydat wysunięty przez salę. W roku 1959 przeniesiony służbowo do Zakładów Wytwórczych Lamp Elektrycznych "Róża Luksemburg", zaś w 1960 roku – do Centralnego Ośrodka Doskonalenia Kadr Kierowniczych przy KC PZPR.
W roku 1963 po dymisji ojca – Romana Zambrowskiego ze stanowiska członka Biura Politycznego KC PZPR oraz sekretarza KC, zawieszony przez ministra Aleksandra Burskiego w prawach wykładania w CODKK.
W marcu 1968 roku aresztowany przez SB pod fałszywym zarzutem organizowania wiecu studentów UW 8 marca. Faktycznym motywem była chęć powiązania uczestników protestów studenckich z rozgrywkami frakcyjnymi we władzach PZPR (poprzez powiązanie uczestników protestów –dzieci prominentnych działaczy PZPR dawnej frakcji puławian). W lutym 1969 roku skazany na dwa lata więzienia z art. 28 i 29 mkk. Uzasadnieniem wyroku było szkalowanie państwa polskiego (PRL) przez określenie polityki PZPR wobec Kościoła katolickiego jako Kulturkampf i zupełnie groteskowy zarzut szkalowania narodu polskiego poprzez przypisanie Zambrowskiemu autorstwa fraszki Jana Kochanowskiego Nową przypowieść Polak sobie kupi, że i przed szkodą i po szkodzie głupi.
Po zwolnieniu z więzienia pracował w Centralnym Laboratorium Optyki. Od roku 1976 współpracownik Komitetu Obrony Robotników i Towarzystwa Kursów Naukowych. Po pierwszej pielgrzymce Jana Pawła II do ojczystego kraju ( 1979) działał w akcji "Chrystus w środkach przekazu społecznego", zbierając podpisy wiernych pod apelem o transmisję mszy świętej w Polskim Radiu i TVP.
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Zambrowski
Witold Jedlicki
Paweł Ceranka: Historia pewnego artykułu
Jedlicki jest "byłym uczestnikiem »Klubu Krzywego Koła«, który obecnie wyemigrował do Izraela". Jedlicki "twierdzi, że chce się rozprawić z rozpowszechnionymi na Zachodzie błędnymi poglądami na temat polskiego »października«. Panuje na Zachodzie przekonanie, że przed 1956 r. narastał w Polsce ferment »oddolny«, który stopniowo zaczął wywierać wpływ na partię i na »górę« partyjną, doprowadzając stopniowo do przemian nazywanych ogólnie »polskim październikiem«. Od sytuacji takiej, w jakiej znalazły się Węgry, uratował Polskę instynkt polityczny narodu polskiego i postawa prymasa [Stefana] Wyszyńskiego, który przyczynił się do uspokojenia nastrojów w Polsce. Według p. Jedlickiego te poglądy nie są słuszne, »październik« zaczął się właściwie od okresu następującego bezpośrednio po XX Zjeździe KPZR, kiedy to podczas VI Plenum PZPR [Nikita] Chruszczow nie dopuścił do wyboru na I Sekretarza PZPR, po śmierci [Bolesława] Bieruta, przywódcy frakcji stalinowskiej - Romana Zambrowskiego. Grupa stalinowska, nazwana potem grupą »puławską« *[Puławianie - nazwa pochodzi od nazwy ulicy Puławskiej, gdzie w dawnym domu Wedla kilku z nich mieszkało. Charakterystyka puławian autorstwa Andrzeja Werblana: "Opowiadali się za umiarkowaną demokratyzacją i niezależnością od ZSRR. Sądzili, że wystarczy zdemokratyzować stosunki wewnątrz partii, wprowadzić wybieralność władz i ich odpowiedzialność przed członkami partii, aby zapobiec oligarchicznej lub personalnej dyktaturze. Nadal jednak podtrzymywali dogmat »dyktatury proletariatu«, czyli rządów monopartyjnych lub hegemonistycznych. Popularne w ich kręgu były reformy gospodarcze, idea samorządu robotniczego, pewne elementy gospodarki rynkowej. Opowiadali się za większym otwarciem na świat oraz liberalną polityką kulturalną i naukową"], do której należeli oprócz Zambrowskiego tacy ludzie, jak [Jerzy] Morawski, [Władysław] Matwin, [Jakub] Berman, [Hilary] Minc, [Franciszek] Mazur, [Leon] Stasiak *[Berman, Minc i Mazur byli zaufanymi ludźmi Bolesława Bieruta, Jedlicki nie wymienił ich w artykule wśród "puławian", nazwisko Leona Stasiaka nie padło w ogóle.] i około dwudziestu innych członków KC, czując się zagrożona, rozpoczyna dezorganizować aparat władzy w Polsce, inspirują audycje i prasę zachodnią do artykułów o Polsce, rozpowszechniają tajny referat Chruszczowa na XX Zjeździe, i dążą do obsadzenia jak największej ilości stanowisk swymi ludźmi. W Polsce narasta wrzenie, które zataczać zaczyna coraz szersze kręgi. Przeciwko grupie »puławskiej« występuje grupa »natolińska« *[Natolińczycy - określenie to pochodzi od pałacu w Natolinie pod Warszawą, gdzie w weekendy wypoczywali ministrowie, wiceministrowie oraz kierownicy wydziałów KC - wszyscy sympatyzujący z Aleksandrem Zawadzkim i Konstantym Rokossowskim oraz KPZR. Ich poglądy Werblan streścił następująco: "System socjalistyczny był i jest w porządku, zawinili ludzie, którzy sprzeniewierzyli się jego zasadom. Trzeba ich rozliczyć i ukarać, a systemu nie ruszać"] z Zenonem Nowakiem na czele. Ferment narasta głównie wśród kadr partyjnych i wśród inteligencji. Grupa »puławska« stara się zdyskredytować grupę »natolińską«, wykorzystując przy tym takie chwyty jak oskarżanie natolińczyków o chęć wprowadzenia polityki »silnej ręki«, o kompleks antyinteligencki i o powiązania z ambasadą ZSRR. W okresie październikowego VIII Plenum masy polskie robiły w rzeczywistości to, czego chcieli puławianie, nie zdając sobie z tego sprawy. Grupa »natolińska« zostaje pokonana, wówczas [Władysław] Gomułka zapewnia, że wrzenie mas zostanie opanowane. Po »październiku« masy zostają znowu stopniowo opanowywane. Grupa »natolińska« nie została jednak całkowicie pokonana, Gomułka idzie na ustępstwa wobec nich - Zenon Nowak zostaje wicepremierem, [Julian] Tokarski i [Ryszard] Strzelecki zostają awansowani na wyższe stanowiska, [Kazimierz] Witaszewski zostaje kierownikiem wydziału administracyjnego KC. Potem do natolińczyków dołączają tzw. partyzanci *[Marcin Zaremba opisał ich następująco: "Byli przeważnie pracownikami resortów siłowych i/lub drugo- oraz trzeciorzędnymi dygnitarzami partyjnymi - sekretarzami Komitetów Wojewódzkich i Dzielnicowych. [...] Światopogląd »partyzantów« był swoistą odmianą nacjonalizmu wyrażonego językiem komunistycznej doktryny. Mieścił się w nim antysemityzm (zakamuflowany pod marksistowsko poprawną nazwą antysyjonizmu), ksenofobiczna niechęć do wszystkiego, co w życiu kulturalnym i naukowym uznane zostało za niepolskie, uwielbienie dla tradycji militarnej, wreszcie odraza wobec względnej nawet liberalizacji życia politycznego w kraju" (M. Zaremba, Komunizm, legitymizacja, nacjonalizm. Nacjonalistyczna legitymizacja władzy komunistycznej w Polsce, Warszawa 2001, s. 287).] z gen. [Grzegorzem] Korczyńskim i [Mieczysławem] Moczarem na czele i wspólnie zdobywają pozycję za pozycją.
http://niniwa2.cba.pl/ceranka_chamy_i_zydy.htm
Antoni Zambrowski: CHAMY I ŻYDY RAZ JESZCZE
W roku 1962 agent wpływu gen. Mieczysława Moczara (wł. Nikołaja Tichonowicza Diomki) Witold Jedlicki został wysłany na żydowskich papierach na Zachód. Umieścił on paszkwil na październikowe zwycięstwo Polaków w 1956 roku na łamach paryskiej "Kultury", sugerując, iż żadnego zwycięstwa nie było, zaś Polacy dali się wystrychnąć na dudków.
http://www.asme.pl/114867692339477.shtml
Historyczny sojusz "Chamów" i "Żydów" - cz. I
http://www.asme.pl/10449183817316.shtml
niedziela, 20 marca 2011
New Poland 2010 PL
Niektórzy wciąż wierzą, że w 1945 roku Polska została wyzwolona... najnowszy film Roberta Kaczmarka i Grzegorza Brauna rozwiewa wątpliwości. Już dziś elektryzujący opinię publiczną dokument zawiera m.in. wypowiedzi Władimira Bukowskiego, prof. Jana Marka Chodakiewicza, prof. Wojciecha Roszkowskiego,...
New Poland 2010 PL
http://www.youtube.com/watch?v=OgCryl2Rocs
http://www.youtube.com/watch?v=ETeTZcz6YHY
http://www.youtube.com/watch?v=GceZ-kOIuqM
http://www.youtube.com/watch?v=n_QwZGWZdnA
Bolesław Konstanty Gebert, znany jako Bill Gebert (ur. 1895, zm. 31 grudnia 1986 w Warszawie) – współzałożyciel Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych, współzałożyciel organizacji polonijnych w USA, ambasador PRL w Turcji, działacz komunistyczny i agent radzieckiego wywiadu. Gebert był agentem ZSRR o pseudonimie Ataman, będący ważnym źródłem dla oficera NKGB o pseudonimie Chan (Chan Selim).
Po sowieckiej inwazji 17 września, Gebert agitował za poparciem dla ZSRR.
Po wojnie powrócił do Polski, gdzie objął wysokie stanowisko w kontrolowanych przez PZPR związkach zawodowych. W latach 1960-1967 był ambasadorem PRL w Turcji.
Jego żoną była dziennikarka Krystyna Poznańska-Gebert (1916–1991), chorąży UBP, organizatorka Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie, pierwsza żona Artura Starewicza.
Gebert ze związku z nią miał córkę i syna Konstantego, dziennikarza piszącego pod pseudonimem Dawid Warszawski, który jest mężem Małgorzaty Jasiczek-Gebert, członka zarządu i dyrektora Centrum Pomocy Uchodźcom Polskiej Akcji Humanitarnej, ojcem Natalii, Jana, Zofii i Szymona.
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Gebert i http://pl.wikipedia.org/wiki/Konstanty_Gebert
Oskar Ryszard Lange (ur. 27 lipca 1904 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 2 października 1965 w Londynie) – polski ekonomista i polityk pochodzenia żydowskiego, marksista, poseł na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek KC PZPR i Rady Państwa PRL.
W 1937 wyemigrował do USA. W latach 1938–1945 wykładał na uniwersytecie w Chicago. Kilkakrotnie występuje w radzieckich depeszach rozszyfrowanych w ramach Projektu Venona. Według informacji uzyskanych z tych depesz, Oskar Lange został zwerbowany przez radzieckiego szpiega Bolesława Geberta do współpracy z NKWD jako agent wpływu o pseudonimie Friend. W 1944 spotkał się w Moskwie Józefem Stalinem.
Oskar Lange a PKWN --> http://www.sciesielski.republika.pl/polmysl/lange2.html
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Oskar_Lange
New Poland 2010 PL
http://www.youtube.com/watch?v=OgCryl2Rocs
http://www.youtube.com/watch?v=ETeTZcz6YHY
http://www.youtube.com/watch?v=GceZ-kOIuqM
http://www.youtube.com/watch?v=n_QwZGWZdnA
Bolesław Konstanty Gebert, znany jako Bill Gebert (ur. 1895, zm. 31 grudnia 1986 w Warszawie) – współzałożyciel Komunistycznej Partii Stanów Zjednoczonych, współzałożyciel organizacji polonijnych w USA, ambasador PRL w Turcji, działacz komunistyczny i agent radzieckiego wywiadu. Gebert był agentem ZSRR o pseudonimie Ataman, będący ważnym źródłem dla oficera NKGB o pseudonimie Chan (Chan Selim).
Po sowieckiej inwazji 17 września, Gebert agitował za poparciem dla ZSRR.
Po wojnie powrócił do Polski, gdzie objął wysokie stanowisko w kontrolowanych przez PZPR związkach zawodowych. W latach 1960-1967 był ambasadorem PRL w Turcji.
Jego żoną była dziennikarka Krystyna Poznańska-Gebert (1916–1991), chorąży UBP, organizatorka Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie, pierwsza żona Artura Starewicza.
Gebert ze związku z nią miał córkę i syna Konstantego, dziennikarza piszącego pod pseudonimem Dawid Warszawski, który jest mężem Małgorzaty Jasiczek-Gebert, członka zarządu i dyrektora Centrum Pomocy Uchodźcom Polskiej Akcji Humanitarnej, ojcem Natalii, Jana, Zofii i Szymona.
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Gebert i http://pl.wikipedia.org/wiki/Konstanty_Gebert
Oskar Ryszard Lange (ur. 27 lipca 1904 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 2 października 1965 w Londynie) – polski ekonomista i polityk pochodzenia żydowskiego, marksista, poseł na Sejm PRL I, II, III i IV kadencji, członek KC PZPR i Rady Państwa PRL.
W 1937 wyemigrował do USA. W latach 1938–1945 wykładał na uniwersytecie w Chicago. Kilkakrotnie występuje w radzieckich depeszach rozszyfrowanych w ramach Projektu Venona. Według informacji uzyskanych z tych depesz, Oskar Lange został zwerbowany przez radzieckiego szpiega Bolesława Geberta do współpracy z NKWD jako agent wpływu o pseudonimie Friend. W 1944 spotkał się w Moskwie Józefem Stalinem.
Oskar Lange a PKWN --> http://www.sciesielski.republika.pl/polmysl/lange2.html
za http://pl.wikipedia.org/wiki/Oskar_Lange
wtorek, 8 marca 2011
Yonaguni
W wodach Pacyfiku na obrzeżach japońskich wysp Okinawa, Yonaguni, Kerama i Aguni znaleziono niezwykłe formacje kamienne, tworzące gigantyczne podwodne miasto.
Yonaguni japońska wyspa, należąca do Archipelagu Riukiu, stanowiąca część prefektury Okinawa.
Znajduje się na wschód od Tajwanu i na zachód od wysp Ishiguki na Morzu Wschodnio-Chińskim.
Wyspa (10km na 4km) kryje w sobie dla jednych archeologiczną tajemnicę a dla innych naturalne zjawisko.
Uczeni toczą nadal spory czy są to pozostałości po starożytnej cywilizacja, czy jest to tylko naturalna formacja.
Wyświetl większą mapę
http://maps.google.com/maps?om=1&ie=UTF8&z=13&ll=24.454807,122.988167&spn=0.056098,0.128403&t=k
W 1985r nurek, przewodnik wycieczek podwodnych, Kihachirō Aratake dokonał odkrycia .
Od 1999 roku badania prowadzi Morien Institute.
Tajemnica spoczywa pod wodą, kilka kilometrów od brzegu. Dla jednych jest to ogromne miasto, gigantyczne budowle przypominające piramidy Majów lub Inków, kamienne kręgi, schody i place różnych. Kompleks położony jest ok. 25 metrów poniżej powierzchni morza. Budowle są w dobrym stanie.
Inni uznają znalezisko za naturalną formację. Wyrażają opinie że budowle powstały na skutek naturalnej erozji, pod wpływem silnych prądów morskich.
Powstanie zatopionego kompleksu określono na 8000-10000lat. Argumentami na potwierdzenie sztucznego pochodzenia miasta jest brak gruzu pochodzącego z erozji i droga okrążającą obiekt.
Najprawdopodobniej pod koniec epoki lodowcowej miasto zostało zatopione albo na skutek podniesienia się poziomu oceanów czy też działalność tektoniczna obniżyła bardzo gwałtownie poziom ziemi.
Podwodne budowle bardzo przypominają swym kształtem budowle jakie są w Ameryce Południowej.
Film Yonaguni, warto obejrzeć :-)
część pierwsza: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0016.wvx
druga część: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0016_1.wvx
Film 56k. gorsza jakość
część 1: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0015.wvx
część 2: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0015.wvx
Zdjęcia Yonaguni: http://www.flickr.com/photos/8772408@N06/sets/72157602097554233/
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/yonaguni.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/yonaguni2.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/japan-other.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/ponape.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/bimini.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/alexandria.htm
Inne strony:
http://rabbithole2.com/presentation/ancient/ancient_underwater_cities_found.htm
Filmy YT:
Znajduje się na wschód od Tajwanu i na zachód od wysp Ishiguki na Morzu Wschodnio-Chińskim.
Wyspa (10km na 4km) kryje w sobie dla jednych archeologiczną tajemnicę a dla innych naturalne zjawisko.
Uczeni toczą nadal spory czy są to pozostałości po starożytnej cywilizacja, czy jest to tylko naturalna formacja.
Wyświetl większą mapę
http://maps.google.com/maps?om=1&ie=UTF8&z=13&ll=24.454807,122.988167&spn=0.056098,0.128403&t=k
W 1985r nurek, przewodnik wycieczek podwodnych, Kihachirō Aratake dokonał odkrycia .
Od 1999 roku badania prowadzi Morien Institute.
Tajemnica spoczywa pod wodą, kilka kilometrów od brzegu. Dla jednych jest to ogromne miasto, gigantyczne budowle przypominające piramidy Majów lub Inków, kamienne kręgi, schody i place różnych. Kompleks położony jest ok. 25 metrów poniżej powierzchni morza. Budowle są w dobrym stanie.
Inni uznają znalezisko za naturalną formację. Wyrażają opinie że budowle powstały na skutek naturalnej erozji, pod wpływem silnych prądów morskich.
Powstanie zatopionego kompleksu określono na 8000-10000lat. Argumentami na potwierdzenie sztucznego pochodzenia miasta jest brak gruzu pochodzącego z erozji i droga okrążającą obiekt.
Najprawdopodobniej pod koniec epoki lodowcowej miasto zostało zatopione albo na skutek podniesienia się poziomu oceanów czy też działalność tektoniczna obniżyła bardzo gwałtownie poziom ziemi.
Podwodne budowle bardzo przypominają swym kształtem budowle jakie są w Ameryce Południowej.
Film Yonaguni, warto obejrzeć :-)
część pierwsza: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0016.wvx
druga część: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0016_1.wvx
Film 56k. gorsza jakość
część 1: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0015.wvx
część 2: http://www.wonder-okinawa.jp/024/english/hilight/024_0015.wvx
Zdjęcia Yonaguni: http://www.flickr.com/photos/8772408@N06/sets/72157602097554233/
Super zdjęcia Santha Faiia na stronie Graham Hancock. Zdjęcia z Yanaguni i innych podwodnych kompleksów.
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/yonaguni.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/yonaguni2.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/japan-other.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/ponape.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/bimini.htm
http://www.grahamhancock.com/gallery/underwater/alexandria.htm
Inne strony:
http://rabbithole2.com/presentation/ancient/ancient_underwater_cities_found.htm
Filmy YT:
Jabal al-Lawz - Biblical Mount Sinai?
Jabal al-Lawz (Arabic: جبل اللوز) (Gebel el-Lawz) is a mountain located in northwest Saudi Arabia, near the Jordan border, above the Gulf of Aqaba at 2580 metres above sea level.
Góra w północno-zachodniej Arabii Saudyjskiej w prowincji Tabuk, nad czerwonomorską Zatoką Akaba, 2580 m n.p.m. Jej nazwa oznacza "góra migdałowa".
Od lat 1980 teren wokół góry jest obszarem zastrzeżonym dla wojska......
Góra ta leży w starożytnym kraju Midian. Według niektórych źródeł może być biblijną Górą Synaj, Horeb. W Biblii i pismach Józefa Flawiusza nazywana jest zamiennie górą Bożą, Synaj i Horeb.
współrzędne 28.654289, 35.305939
Wyświetl większą mapę
Teoria że jest to prawdziwa biblijna Góra Synaj przeciwstawia się tradycyjnej górze lokalizowanej w egipskim Synaju.
Teoria dokumentowana jest filmami z YT.
Góra w północno-zachodniej Arabii Saudyjskiej w prowincji Tabuk, nad czerwonomorską Zatoką Akaba, 2580 m n.p.m. Jej nazwa oznacza "góra migdałowa".
Od lat 1980 teren wokół góry jest obszarem zastrzeżonym dla wojska......
Góra ta leży w starożytnym kraju Midian. Według niektórych źródeł może być biblijną Górą Synaj, Horeb. W Biblii i pismach Józefa Flawiusza nazywana jest zamiennie górą Bożą, Synaj i Horeb.
współrzędne 28.654289, 35.305939
Wyświetl większą mapę
Teoria że jest to prawdziwa biblijna Góra Synaj przeciwstawia się tradycyjnej górze lokalizowanej w egipskim Synaju.
Teoria dokumentowana jest filmami z YT.
Subskrybuj:
Posty (Atom)